Wie mij volgt op Instagram of Facebook heeft gezien dat ik aan het dromen ben om zelfvoorzienend in een yurt te gaan wonen.
Een jaar geleden bekeek ik een film over ecodorpen waarin iemand zei ‘je kunt er altijd over blijven dromen, maar je kunt het ook gewoon DOEN!’
Deze quote heeft me zes maanden geleden doen besluiten om alles op te zeggen en op de fiets te stappen. Zodat ik niet blijf dromen over zelfvoorzienend leven maar het alvast ga uitproberen terwijl ik vrijwillig op biologische boerderijen. Zo kan ik nieuwe mensen, projecten en boerderijen ontdekken en als ik wil settelen een groot netwerk heb en makkelijker terecht kan op een plek.
Van te voren had ik geen idee hoe lang dit avontuur zou duren. Misschien blijf ik wel jaren ‘moderne nomade’ of heb ik het na een paar maanden wel gezien.
Ik zou het makkelijk nog een tijd kunnen volhouden, maar ik merk ook dat ik een ‘thuis’ mis. Ik ben al een half jaar overal gast en tussendoor ben ik bij m’n ouders als rustpunt tussen de plekken door.
Wat veel mensen niet van me weten is dat ik eigenlijk een ontzettende zwever ben. Sinds twee jaar heb ik me ondergedompeld in de wereld van het boeddhisme, sjamanisme, wet van aantrekking en non dualiteit/advaita.
Ik deed twee keer in een ayahuasca ceremonie (yo, heftig!), ik deed mee aan cacao ceremonies, tantra workshops, ging terug naar een vorig leven, deed aan contact improvisatie, vrouwencirkels, meditatiegroepjes, workshops waarin je de energie van bomen/planten kunt voelen etc.
Van begin november tot eind december verbleef ik op Boskanter in België.
In 1,5 maand leerde ik het wel en wee van zelfvoorzienend leven: ik ontdekte hoe gaaf het is als bijna alles wat je eet uit eigen tuin is, dat zelfvoorzienend leven heel divers, rijk en rustig is. En dat ik warmte en af en toe een douche best belangrijk vind.
Vragen die goed zijn om jezelf af en toe te stellen zijn: Wat als geld niet belangrijk zou zijn? Wat zou je dan doen? Leef je dan nog steeds hetzelfde leven? Werk je dan nog steeds vijf dagen per week? Of zou je wereld er dan anders uitzien?
Het kan namelijk: zonder – of met heel weinig geld leven.
In deze blogpost vele, vele groene cadeau’s voor verjaardagen, kerst of gewoon omdat het leuk is om te geven. Producten gemaakt van voedselwaste, oude banken of de kerstboom van de Dam.
Een zelfgemaakte scheurkalender, groentetasjes of ingelijste natuur. Een waardebon voor een lokaal groentepakket of een groen restaurant. Of ervaringen: samen survivallen, naar de sauna of naar het theater.
In deze blogpost vind je 76 adresjes om vegan taartjes te eten, tweedehands en fairtrade kleding te kopen, naar musea te gaan, dronken te worden en eco te slapen in Gent.
Deel twee: één met de natuur, eerste keren, verwachtingen, waardering, geleerd en testpersonen gezocht!
In September deed ik een ‘Taste the trail’ avontuur met beroepsavonturier Erwin. Erwin die zonder kaart naar de Mont Blanc fiets, midden in de winter skate van het meest oostelijke naar het meest westelijke plekje in Nederland (450 km) zonder te kunnen skaten en mét een backpack op z’n rug. Of samen met Henk 160 km met een karretje over het strand loopt.
Kortom: een goede reisgenoot om een ’Taste the trail’ avontuur mee aan te gaan: drie dagen in Duitsland (Eiffel) hiken, wildkamperen én alleen eten wat de natuur op dat moment te bieden heeft. Met een backpack op onze rug waarin geen eten te vinden is.
In September deed ik een ‘Taste the trail’ avontuur met beroepsavonturier Erwin. Erwin die zonder kaart naar de Mont Blanc fiets, midden in de winter skate van het meest oostelijke naar het meest westelijke plekje in Nederland (450 km) zonder te kunnen skaten en mét een backpack op z’n rug. Of samen met Henk 160 km met een karretje over het strand loopt.
Kortom: een goede reisgenoot om een ’Taste the trail’ avontuur mee aan te gaan: drie dagen in Duitsland (Eiffel) hiken, wildkamperen én alleen eten wat de natuur op dat moment te bieden heeft. Met een backpack op onze rug waarin geen eten te vinden is.
Vandaag deel 1: appels, kou, emoties en wildkamperen
De voorbereidingen kun je hier lezen.
In oktober verbleef ik drie weken op de Hobbitstee in Wapserveen (Drenthe) en hielp ik mee met het bouwen van een ecologisch huis. Opeens was ik voor een paar weken een echte bouwvakker en was mijn motto: ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan’ (Pippi Langkous)
De Hobbitstee is een van de oudste leefgemeenschappen van Nederland en bestaat sinds 1969. Er wonen tien volwassenen en zeven kinderen, in zes verschillende huizen.
Ken jij het gezicht achter je ontbijt? Hoeveel mensen zouden er achter zitten? Voor velen is dit de lievelings caissière van de supermarkt of de medewerkster van de bakker.
Denk eens aan je boterham met kaas.
Al die verschillende ingrediënten hebben weer andere gezichten. Van de zaadteler, de boeren, de chauffeurs, mensen die in de fabriek werken tot aan de winkelmedewerkers. Zoveel mensen voor het maken van één product.
Aandacht voor het hele proces lukt misschien lang niet elke dag of laat staan elke maaltijd, maar het is waardevol om hier af en toe bij stil te staan.