Blog

Blog

dagboek

Leven in een caravan

Zes jaar geleden was ik totaal gefascineerd door een kunstenaars/woonwagen/caravan kamp in Arnhem. Deze plek heb ik gefotografeerd en zat in mijn portfolio tijdens de toelating aan de kunstacademie in Den Haag.  Ergens goed verscholen op mijn harde schijf heb ik de serie terug kunnen vinden. (zie onderstaande foto’s)

 Een paar weken geleden zag ik een inspirerend stukje over Robis, bij Man bijt Hond. Robis woont sinds een jaar in Dordrecht in een caravan, zelfvoorzienend.
Na dit stukje dacht ik aaaa, zo tof! (maar leek de stap om het zelf te doen nog mijlen ver weg hahah)

En vorige week ontdekte ik de ‘Tiny house nation’, een serie over mensen die in een zelfgebouwd klein huisje op wielen gaan wonen.  Ik kende deze leuke ‘tiny houses’ al langer, maar opeens had ik een eureka moment en dacht ik:’ IK WIL DIT OOK’
Leven in een kleine efficiënte ruimte, zelfvoorzienend met niet teveel spullen, en in 1 stap ben je buiten.

Eigenlijk komt alles samen wat ik graag wil. Ik wil namelijk zelfvoorzienend wonen: dit kan in een caravan met een klein zonnepaneeltje, een zelfgebouwde compost wc, een regenton, een waterfilter en een houtkacheltje
Ik wil minder spullen: Hoi caravan, jij bent zo klein dat veel spullen niet eens kunnen.
Ik wil meer buiten en in de natuur leven: In een caravan ben je in 1 stap buiten en binnen heb je vrij weinig ruimte, dus ga je daardoor al veel sneller meer buiten leven.
Ik wil vrijheid, me niet elke maand zorgen maken of ik genoeg verdien: Ik ben op zoek naar een gekraakt stukje land, dit betekend dat ik geen huurkosten meer heb en als ik dit combineer met dumpster diven betekend dit dat ik kan leven van ongeveer 220 euro per maand.  Vanaf september ga ik fotografie cursussen geven, met twee cursussen per jaar zit ik al op dit bedrag per maand.
Maar ik vind het natuurlijk veel te leuk om het daarbij te laten. 

De plannen zijn gemaakt, ik heb een caravan op het oog en ik heb nog een maand totdat ik uit mijn anti kraak lokaal moet. SPANNEND.
Vandaag ga ik de hele dag rond fietsen door Groningen op zoek naar een plek.
Ik wil wel graag op een plek staan waar ook andere ‘stads nomaden’ staan. Gelukkig staat Groningen hier wel een beetje om bekend en van 1 plek ben ik al zeker, daar kom ik altijd langs met de trein en daar staan ietsvan zes caravans 🙂

Hoi spannende en onzekere toekomst! Ik zal jullie op de hoogte houden, of ik een plek vind, of ik het aandurf, hoe ik de caravan zelfvoorzienend ga maken etc.

En als jullie nog een plek in Groningen weten, ik hoor het graaaag!

Als je meer wilt weten over het leven in een klein huisje/caravan, deze documentaires/artikels/blogs/boeken hebben mij geïnspireerd:

Robis in Man bijt hond
Mark Boyle
Moneyless Manifesto
Tiny House nation
We the tiny house people
Tiny house blog

Tiny house Nederland

groen in de keuken

DIY: pompoenpitten

Opeens dacht ik, best gek: eet ik de ene dag een pompoen, koop ik de andere dag pompoenpitten in de winkel. Eigenlijk best zonde, want ze lagen de vorige dag al in mijn keuken, gratis en voor niks!

Vandaar dat ik laatst pompoenpitten heb gered. Eerst redde ik de pompoen (huh pompoen in de lente?) op de markt, daarna redde ik de pompoenpitten uit de compost. Stiekem had ik ze al weggegooid maar dacht ik opeens oh nee, dit zijn waardevolle pompoenpitten. 🙂

Dat had ik geweten. Wat een werk voor een schamel mini handje pompoenpitten.

Het gaat als volgt:
1. Allereerst ontdoe je de pompoenpitten van het vruchtvlees, anders gaan ze rotten.
2. Nu droog je de pompoenpitten 1 of 2 dagen, ik deed het gewoon in mijn kamer.
3. Op internet las ik dat je de gedroogde pompoenpitten met een kruidenmengsel of met honing/ahornsiroop kan mixen, en dit dan 40 minuten in de oven kan bakken. Niet dus. Of je moet zwart geblakerde, vieze pompoenpitten lekker vinden. Want! Je moet ze namelijk ontdoen van hun schil en dat belangrijke detail hadden ze er niet bijgezet. Dus:
4. Ontdoe ze van hun schil, zoals je op onderstaande foto kunt zien. Dan krijg je namelijk de alom bekende groene pompoenpit. Ha. Oke, misschien weten jullie dat allemaal al, ik wist dat niet 🙂
Ik deed dit met een schaar, ik knipte er een klein stukje vanaf, zodat ik de pit eruit kon peuteren.
Een behoorlijk karwei, zal ik je zeggen.

Het resultaat van 1 kleine pompoen is een schamel handje pompoenpitten. (zie onderstaande foto)
Ga ik het vaker doen? Dat wel! Ik vond het een fijn meditatief klusje. 🙂 En hoe leuk is het om je zelf verzamelde pompoenpitten te eten!
En veel te zonde om deze zomaar in de compost te gooien. Je kunt ze uiteraard ook drogen en er volgend jaar nieuwe pompoenen uit kweken, nog beter!

dagboek

Zonder internet

De komende vijf weken leef ik internetloos. Iets met anti kraak, een oude school en dat het geen zin heeft om voor vijf weken een nieuw internet abonnement af te sluiten. (over vijf weken moeten we helaas verhuizen) 


Eerst dacht ik: ‘nooooo, hoe ga ik dit overleven’?
Ik ben namelijk stiekem wel een beetje internet verslaafd. Als ik wakker word check ik meteen m’n mail/facebook/instagram en zo gaat het de hele dag door (blogs/artikelen/documentaires/uitzending gemist)

Maar nu ben ik er zowaar blij mee, met geen internet hebben.
Mijn kamer is een rustpunt geworden, een plek waar ik lees, mediteer, opruim,  brei (!), afwas, fotografeer en schrijf voor groene avonturen.
Waar ik niet afgeleid word en waar ik precies doe wat ik wil doen.

Het afgelopen weekend was ik een weekend bij mijn ouders, inclusief gevaarlijk internet. En ik heb zoveeeeeel uren achter m’n laptop gezeten! Er zaten hele productieve, nuttige uren tussen maar vooral ook veel moet-dit-nou uren.
Ik was blij dat ik weer naar mijn kamer in Groningen kon, mijn eigen mini-retraite. haha


Als ZZP’er is het natuurlijk wel noodzakelijk om internet te hebben. Mijn oplossing is dat ik de hele dag door opschrijf wat ik nog moet regelen/opzoeken als ik wél internet heb.
En nu ga ik vaak om de dag naar kantoor (aka de bibliotheek) en spendeer daar een paar efficiënte uren.

En als ik internet heb download ik interessante documentaires, zodat ik niet elke avond om 9 uur in m’n bed lig. (dat gebeurde me vorige week namelijk een paar keer haha)
Hebben jullie nog aanraders? Bijzondere/inspirerende documentaires die ik moet zien? 🙂

Natuurlijk is het soms heel irritant hoor, dat leven zonder internet.
Als ik dingen wil regelen, een recept wil opzoeken, wil kijken hoe laat de trein gaat, of als ik iets heb gemist omdat ik al twee dagen m’n mail niet heb gecheckt, dan vervloek ik wel even mijn internetloze plekkie.
Maar de rust en efficiëntie die ik er voor terug krijg vind ik het waard.

En nu eens kijken of dat internetloze bestaan me ook gaat lukken als ik straks verhuis en wel weer op een plek zit met internet. 

kleding

Minimaliseren: Kleding

Het leven zonder internet (hierover later meer haha) heeft zo z’n voordelen: opeens heb ik zoveel tijd. Tijd om bijvoorbeeld mijn kleding aan een kritische blik te onderwerpen. Dat ik nog een keer 15 kledingstukken kon wegdoen had ik niet verwacht.

Vorig jaar begon ik namelijk met iets van 200 kledingstukken. Zakken vol kleding, waar ik van het bestaan allang niet meer op de hoogte was. Van een iets te opzicht glitter blouse, een spijkerbroek die ooit paste maar nu drie maten te groot is tot verschillende t-shirts (en ik draag nooit t-shirts :D)

Ik gaf een weggeef feestje, waar je zoveel kleding (en andere spullen) mocht meenemen als je wou.
Doordat ik het in verschillende Facebook (‘weggeef’ of ‘gratis’) groepen had gezet stond opeens mijn huis vol onbekende mensen. Een bijzondere avond met als resultaat: veeeel minder spullen en blije mensen. (die vaak weinig geld hadden)
Stiekem vind ik nog steeds dat ik teveel spullen heb. Vandaar mijn zoveelste poging in minimaliseren.

Ik heb nog een aantal hoekjes en dozen te gaan, maar met mijn kleding/schoenen sieraden ben ik er nu geloof ik wel: Ongeveer 35 kledingstukken, 4 paar leuke schoenen (en best-veel praktische), 4 kettingen, 1 oorbel (haha) en een paar tassen.

Ooit was mijn streven dat al mijn kleding op één rekje zouden passen, nu blijft er zelfs nog wat ruimte over. Jaaaa! Ik heb nu bijna alleen nog maar kleding over die ik écht leuk vind, een paar gevallen hebben een vraagteken, die heb ik nog niet zo lang en moeten zichzelf nog bewijzen of ze bij mijn schaarse collectie passen.
Veel kan er ook niet meer bijkomen. Nieuwe kleding koop ik sowieso al niet meer, tweedehands kleding alleen als ik echt iets nodig heb (of iets héél moois zie). En met kledingruil feestjes behoud ik hetzelfde aantal kledingstukken.

Hebben jullie veel kleding? Doen jullie vaak kleding weg?

dagboek

Earthships in Olst

Op weg van station Olst naar mijn bestemming: de aardehuizen, loop ik langs vele nieuwbouw huizen. Saaie grijze muizen. uhh.. huizen. Waar moet ik zijn? Opeens doemen daar rare vormen op in het landschap, ik zie wilde natuur en veel buitenspelende kinderen. Yes! Gevonden!

Samen met een groepje van het Free Café (over het Free Café later een post) heb ik de afgelopen week in het dorp meegeholpen met verschillende klussen. In de nabije toekomst willen we een Free Café 2.0 gaan bouwen, geheel gratis gebouwd en zo goed als zelfvoorzienend. Met permacultuurtuin, kas, keuken, rocket stove etc. Grootste plannen. De eerste plannen/tekeningen/gesprekken zijn geweest,
 een paar keer per maand vergaderen we over de stand van zaken. Maar met praten alleen kom je er niet, vandaar dat we ook veel willen leren.
En de aardehuizen in Olst zijn hiervoor een perfecte plek. Er zijn de afgelopen drie jaar 23 huizen gebouwd, waar verschillende volwassenen, kinderen en dieren in wonen.

Zondag leerde ik de techniek van auto bandenstampen (en dat had ik geweten, twee dagen spierrrrpijn) en was ik onder de indruk van dit mooie dorp.  ‘Hier kom ik vast nog wel eens terug’, dacht ik. En ja hoor, woensdag was ik er weer. Deze dag leerde ik de kunst van het stucen met leem en stro. 

Een betoverende plek, precies zoals het (vind ik) hoort te zijn. Je eigen huis bouwen met natuurlijke en tweedehands materialen, zelfvoorzienend zijn, een dorp vol vrienden, geen schuttingen, overal buitenspelende kinderen, wilde natuur en permacultuur. Jaaaa!

En het mooie is dat elk huis verschillend is. De buitenkant verschilt in kleine dingen (en is vooral afhankelijk of ze de huizen met autobanden hebben gebouwd of met stro). Van binnen is elke earthship totaal anders, sommige zijn vrij strak en modern, een andere heeft een enorme keuken en weer andere is heel natuurlijk en organisch.

Als ik ooit-ooit genoeg geld verdien wil ik ook mijn eigen earthship bouwen.
Maar misschien is dit ook een kwestie van omdenken, want met het Free Café gaan we het ook gratis proberen te flikken 🙂
(want ik en veel geld verdienen, uhh, ik weet niet of dat ooit een match word/of ik dat wil)
Oke dan zeg ik het zo: ik ga wie-weet-wanneer mijn eigen earthship bouwen!

In september zijn ze zo-goed-als-klaar met het dorp (aan de finishing touch wordt nu nog gewerkt, er ligt nog veel open) en is er een feestelijke opening!

Als je nog meer wilt lezen en bekijken:
www.aardehuis.nl
www.hetklokhuis.nl/tv-uitzending/2888/Aardehuis
www.hetkanwel.net/2013/11/18/aardehuis-olst-woonwijk/

 

groen in de keuken

Leven zonder koelkast – update 1

Dat m’n koelkast uitstaat is voor mij al snel de normaalste zaak van de wereld geworden. Dat het stiekem iets best extreems is heb ik helemaal niet meer door, totdat ik er over vertel en mensen me gek aankijken, oops!
De stand van zaken:
Als ik een maaltijd heb gemaakt of gekregen eet ik het meteen of de volgende dag op.
Ik heb eigenlijk geen idee of een maaltijd een dag zonder koelkast kan, maar ziek ben ik in ieder geval nog niet geworden. 🙂 
Doordat ik drie dagen per week bij Opgeweckt Noord werk, kost het me weinig tijd om verse biologische groente/fruit te kopen. (mét korting!) 
Twee dagen per week eet ik bij het Free Café, daar is altijd veel groente en fruit over: meestal eet ik de dag erna hele grote salades. (wat er over is, is altijd net op het randje van houdbaarheid, dus moet meteen opgegeten worden)
Veel groente (met stam/kont) blijft nog heel lang goed als je ze in een laagje water neerzet heb ik ontdekt. Dan groeien ze door en blijven ze lekker vers. Mijn romaanse sla staat al anderhalve week knapperig te zijn (exclusief de buitenste bladen, die hingen na één dag al slap)
De venkel heeft baby’s gekregen: mini venkeltjes aan de onderkant.
Alleen voor de wortels heb ik nog geen goede methode gevonden, ze worden helaas snel slap. 
Toch maar op zoek naar zand en ze daarin rechtop neerzetten. Of alleen kopen als ik weet wat ik er van wil maken 🙂 De uiteinde van wortels probeer ik opnieuw te laten groeien (in een laagje water) zodat ik het lof kan gebruiken in salades.
Verder heb ik appelstroop, ketchup, gember siroop, chili saus, Groningse mosterd en honing in de koelkast staan, die kunnen prima ongekoeld bewaard worden. 
Doordat ik elke week veel groente/fruit van het Free cafe meeneem ga ik binnenkort experimenteren met wecken. Ik kan er niet tegenaan eten namelijk 🙂
En ook heb ik mijn droogoven/dehydrator ontdaan van stof, ik droog kruiden en maak gedroogd fruit.
(maar een 100% groene avontuur methode vind ik dit niet, de dehydrator staat toch elke keer 12 uur aan, wel op een hele lage temperatuur, maar toch) 
Wat ik soms mis is plantaardige melk (maar moet gekoeld bewaard worden én is verpakt), misschien binnenkort eens zelf maken 🙂 Oh én bananenijs! Ik kan het nu alleen eten als ik bij mijn ouders ben, blijft het wel iets speciaals haha. Maar echt-echt-echt iets missen doe ik eigenlijk niet. 
dagboek

Van weinig geld rondkomen

Misschien niet al te handig, ergens heen verhuizen en nog geen werk hebben.
Toch deed ik het, ik woonde vijf weken in Groningen en leefde van mijn spaargeld.
Althans.. spaargeld kun je het stiekem niet echt noemen, ik leefde van de rode cijfertjes.
Nu is het vijf weken later en heb ik de leukste baan ever gevonden (bij Opgeweckt Noord)!


Mijn uren zijn helaas nu nog miniem, om niet nog meer rood te staan heb ik daarom besloten om de komende maanden te gaan leven van max. 500 euro. Of nouja, besloten, ik kan niet anders haha.
Maaaar: mijn huur is al 280 euro en met mijn vaste lasten (mobiel, abonnementen, NS weekend kaart, verzekeringen) eraf blijft er 130 euro over. AI
3 euro per dag voor boodschappen, 40 euro per maand voor al het overige.

Maar ook: avontuur! 

Want zelfs al verdien ik straks misschien meer, kunnen leven van weinig is wel mijn streven. Nu dus meteen een goede uitdaging.

Gelukkig heb ik nog een overvolle voorraadkast met onder andere biologische peulvruchten/meel/rijst/pasta/zeewier/kruiden
en ben ik gezegend met een Free café om de hoek. Elke woensdag en zondag kun je hier gratis plantaardig eten, van voedsel wat anders zou worden weggegooid (van de markt/bakker/supermarkt)
Ik ben een beetje Free Café verslaafd, elke week ontmoet ik de leukste mensen ooit, eet ik heerlijk en ga ik met een grote glimlach op m’n gezicht en een tas vol overgebleven groente en fruit naar huis. Drie euro per dag aan (biologische) boodschappen uitgeven komt daardoor geloof ik wel goed.
En anders ‘dumpster dive’ ik net iets meer.
Gek dat ik als student (wat nog maar een jaar geleden is) ongeveer 8 euro per dag aan boodschappen uitgaf..

We vinden elke keer zoveel groente en fruit op de markt!

Gratisss ontbijtjes, met geredde peren en druiven
Elke keer is het weer raak: zoveel lekker eten bij het Free Café!

Verder heb ik een weekend NS kaart, waardoor ik in het weekend ‘gratis’ kan reizen. Ook kan ik ‘gratis’ musea bezoeken met mijn museumjaarkaart en ben ik lid van de Keerkring, waardoor ik diensten kan ruilen en daardoor gratis een yoga les/massage/kapper/klusjesman kan krijgen.

Ik heb geen idee hoe ik het ga vinden, leven van 130 euro. Maar ik neem jullie mee in dit nieuwe avontuur! Ik zal proberen elke week of om de week een update te geven. 🙂

Hebben jullie nog tips? Gratis dingen die ergens te doen zijn (trein is geen probleem) of verhalen over hoe je het zelf aanpakt?

Als je meer wilt lezen/bekijken over leven met weinig tot geen geld, ik verzamelde verschillende links:
https://www.groeneavonturen.nl/p/blog-page.html

andere economie

Niks nieuws kopen

Twee jaar geleden probeerde ik mee te doen met de ‘Buy Nothing New‘ maand. Een maand niks nieuws kopen, dat gaat me toch makkelijk lukken, dacht ik.
Niet dus, na een paar dagen had ik er al geen zin meer in.
Te. veel. gedoe!

Drie maanden geleden probeerde ik het opnieuw. Nu niet voor een maandje, maar voor zo lang mogelijk. En warempel, het lukt me nu een stuk beter.

Hoe gek is het eigenlijk dat fabrieken de hele dag door nieuwe spullen maken, terwijl er al zoveel spullen op de wereld zijn. Langzamerhand putten we de fossiele grondstoffen uit. Terwijl het makkelijk anders kan: spullen delen/lenen met je buren/vrienden of tweedehands aanschaffen.

De afgelopen drie maanden heb ik welgeteld zeven nieuwe dingen gekocht: een boek over permacultuur, een boek over de moestuin, een rol ducktape (die zie ik niet zo snel tweedehands ergens liggen), een heuse onderbroek (nieuw is op onderbroeken-gebied toch wel fijn), een zak biologische potgrond, lippenstift en een pincet.

Okeoke en ik heb een kadobon bij de WAAR uitgegeven, maar die vind ik niet echt meetellen. (want die moest sowieso op) En daar kocht ik voornamelijk dingen die ik tweedehands niet had kunnen vinden. (kaarsen, koffie en kweek-je-eigen-koriander-en-bloemen zaden)

In de afgelopen maanden heb ik een-soort-van regels voor mezelf bedacht.
Regel 1: Heb ik het écht nodig of kan ik er zonder?
2: Kan ik het lenen van vrienden of van mijn buren?
3: Kan ik er gratis aankomen? Door te ruilen via Facebook groepen (bijv. ‘weggeef groningen’), weggeefwinkels of hebben vrienden het product over? Of kan ik het via LETS vinden?
4: Tweedehands kopen: via Marktplaats, Facebook groepen of de kringloop. Huren kan natuurlijk ook.
5: Niet tweedehands te vinden? Of niet super hygiënisch? (een tweedehands tandenborstel/ondergoed/afwasborstel iiiii) dan: biologisch/eco/fair trade
6: Als allerlaatst: nieuw kopen

Als ik m’n eigen regels volg gaat er iets mis bij de aangeschafte boeken, hahah
Want stiekem ken ik wel mensen waar ik de boeken van kon lenen, maar ik wou ze HEBBEN.
(wantwantwant de komende jaren ga ik ze nog vaaaak inkijken, echt waar!)

Wat ik heb gemerkt is dat je meer geduld moet hebben als je niks nieuws wil kopen.
Ik had kunnen verhuizen en meteen even langs de Ikea kunnen gaan om alles wat nog miste (en dat was veeeel) te kunnen aanschaffen. Maar nee, niks daarvan.
Zodoende heeft mijn lokaal (65m2) een maand voor de helft leeg gestaan omdat ik op zoek was naar meubels, verzamelde het stof zich omdat ik geen tweedehands bezem en stoffer/blik kon vinden en leefde ik ‘s avonds in het kille licht van de tl-lampen. Oh, en ik heb nog steeds een eettafel zonder stoelen in mijn kamer staan. (maar dat is meer een kwestie van luiheid, want stoelen vind je overal in de kringloop)

Gelukkig wordt mijn geduld ook beloond. Zo vond ik opeens een extra bezem bij mijn ouders, een stoffer en blik bij de kringloop en kreeg ik drie tafels, een bijzettafeltje, een stoel en lampen van m’n buren. Vriendinnen gaven me een schagentafel, gordijnen en een lamp te leen.
En mijn nichtje spekte me met een bank, een koelkast, vazen, een lamp, een eettafel, een matras en gordijnen! Via marktplaats kocht ik een kookplaatje en een oventje. In de kringloop vloerkleden, keukenspul en decoratie. HOERA!

Ik leef nog steeds zonder stoelen/planten en kasten in mijn kamer, maar geniet er enorm van dat mijn kamer elke week voller en gezelliger wordt, ik minder bijdraag aan de uitputting van grondstoffen en ik weinig geld uitgeef.

Kopen jullie vaak nieuwe spullen? Of is de kringloop jullie favoriete winkel? 🙂

Meer ontdekken over minimaliseren/geen of weinig geld uitgeven:https://www.groeneavonturen.nl/p/minimaliseren.html
https://www.groeneavonturen.nl/p/blog-page.html

groen in de keuken

Milieucentraal

Als ik in de supermarkt sta kies ik toch het liefst voor de tomaten uit Nederland, in plaats van die uit Israël. Groente en fruit uit Nederland blijken niet altijd de beste keuze.
Nederlandse bramen in het seizoen blijken milieuonvriendelijker dan een banaan uit Costa Rica.

Maar hoe? en waarom? Dan komt Milieucentraal om de hoek kijken. Milieucentraal heeft een website én app waarop je kunt bekijken hoe je zo bewust mogelijk groente en fruit kan kopen. Er wordt gekeken naar hoe groente en fruit wordt verbouwd (verbouwd in een kas? minpunten!), hoe het wordt verpakt en vervoert. Bij elkaar vormt dat klasse A,B,C,D of E.

Doordat bananen per boot in enorme hoeveelheden worden vervoert krijgen ze klasse A. Een stuk beter dan Nederlandse bramen die op kleine schaal worden geteeld (niet zo efficiënt) en in plastic worden vervoert, deze krijgen een mager C’tje.

De website en app zijn in het gebruik af en toe nog wat onhandig. Niet alleen het seizoen speelt mee, maar het land eveneens. Een Nederlandse komkommer krijgt soms een B, terwijl een komkommer uit Israel A krijgt. En in de winkels staan de landen er helaas niet altijd bijgeschreven. Maar desalniettemin een aanrader.

Zelf kijk ik af en toe naar Milieucentraal, maar haal ik toch het liefste mijn groente en fruit uit de regio. Ik vind het fijn om, als ik wil, op de fiets naar de boer te gaan om te kijken hoe de groente en fruit wordt verbouwd die ik ‘s avonds op mijn bord heb liggen.
Nog idealer: zelf verbouwd! Daar werk ik naar toe 🙂
Houden jullie rekening met de seizoenen als je groente en fruit koopt?

http://groentefruit.milieucentraal.nl/groente-en-fruit-kalender/groente-en-fruit-kalender/zoeken/formulier

Achter de schermen
dagboek

Groene avonturen van de afgelopen weken

Goedemorgen!
Op Instagram deel ik een paar keer per week iets van wat ik meemaak/zie/eet/doe.
Wegens drukte heb ik de afgelopen weken weinig tijd gehad om deze groene avonturen met jullie te delen in een blogpost, met als resultaat: opgestapelde avonturen.
De avonturen van de afgelopen weken:

Tijdens het Food Festival in Leeuwarden stond ik voor PUSL (pop-up store Leeuwarden)
achter de kraam. Ik verkocht kiemsetten, ‘reade krobben’ en kweek-je-eigen-oesterzwam-op-koffie-dik.
Kennen jullie het tijdschrift ‘Genoeg’? Mijn lievelingstijdschrift aller tijden.
Ik heb er een abonnement op en steeds als ik hem uit heb zit ik weer vol inspiratie 🙂

 
Werken in de Permacultuur tuin in Leeuwarden. Fijn! Nu ik naar Groningen ben verhuisd moet ik hier op zoek naar een permacultuur tuin
waar ik kan helpen. (of er zelf een opzetten natuurlijk)
Anderhalve maand geleden besloot ik dat ik in Groningen zou willen wonen.
Ik had nog geen baan en geen huis, maar ging alvast alles inpakken, zodat ik extra
gemotiveerd een woning/werk kon fixen.
Een maand geleden had ik een gesprek bij Carex, die mensen plaatst in leegstaande
panden. En een week later had ik opeens een plek!
Nu woon ik sinds een maand in een oud schoolgebouw, inclusief gymzaal!
Mijn kamer is 65 m2, groooot! Stiekem had ik maar spullen voor 15 m2, maar
het wordt gelukkig steeds voller.
Ik bezoek veel kringlopen. Een waslijst aan spullen die ik nog wil bemachtigen voor mijn
kamer. Gelukkig heeft het allemaal geen haast, dus kan ik zoeken tot ik
de mooiste varianten heb gevonden. (of het gratis krijg van iemand)
Hier op de foto: een stoffer en blik!, oud papier mand, een hoge taille
Levi’s broek (jaaa, stond al geruime tijd op mijn lijstje) en die zwarte vlek is een
kanten jurkje.



De koelkast is uit! (zoals je misschien al hebt kunnen lezen) Nu op onderzoek hoe ik alles het beste kan bewaren.
Want ik ga uiteraard niks weggooien. 🙂
Op 5 minuten loopafstand zit ‘Tuin in de stad’, een mooi initiatief waar ze het tuinieren
aanmoedigen en vele biologische plantjes/kruiden verkopen.
Hier zit op woensdag en zondag ook het Free Cafe, een heeele fijne plek waar je 2x per week
gratis kunt eten. Het eten wordt gemaakt van voedsel wat anders zou worden weggegooid
(van de markt, bakker etc.) Ik heb er nu twee keer meegekookt en gister voedsel
gered op de markt. (dozen peren/tomaten/bananen/champignons/spinazie etc.)
Mijn tweede huiskamer en meteen een fijne plek om nieuwe mensen te leren kennen.
Op expeditie in Groningen, op zoek naar toffe plekken. Elke woensdag en zaterdag
vind je in de Steenstilstraat de pop-up winkel ‘Darp’.
In deze winkel kun je kleding ruilen, als je iets moois hebt gevonden mag je het gratis
meenemen als je zelf weer iets inbrengt. Ook hangen er kaartjes aan de kleding
waar het verhaal achter het kledingstuk opstaat. Fijne plek!
Vorige week heb ik te horen gekregen dat ik ben aangenomen bij ‘Opgeweckt Noord’,
een verpakkingsvrije winkel/supermarkt, waar je eveneens kunt ontbijten, lunchen en workshops
kunt volgen. Hallo nu-al lievelingswinkel. En hallo nu-al lievelingswerk. Jaaaa.

Dit waren een aantal van mijn Groene Avonturen van de afgelopen weken. Ook ging ik naar het Maak-festival, at ik in een oude fabriek, liep ik hard, was ik ‘performer’op Motel Mozaique in Rotterdam en danste ik op gekke experimentele bandjes.
Kortom ik vermaak me prima! Wat waren jullie groene avonturen van de afgelopen weken?