In 2009 bestonden mijn dagen uit cola drinken, alle lampen aan laten als ik wegging en knakworstjes eten. Een jaar later besloot ik na het boek ‘Dieren eten’ van Jonathan Safran Foer vegetariër te worden. Het gekke is dat er sindsdien iets in werking is gezet wat nog steeds niet is uitgewerkt. Ik begon namelijk véél te lezen, onderzoek te doen: m’n kop uit het zand te halen. En zodoende ben ik in 2011 plantaardig gaan eten en me hierna steeds meer in duurzaamheid gaan verdiepen.
De middelmaat past niet zo goed bij mij. Vroeger kleedde ik me al anders, vond ik het leuk om op te vallen. Met gekke hoedjes, knalrood haar, zelfgemaakte jurken en de wereld aan sieraden. Ook keek ik graag naar Joris Showroom, mensen die anders leven vond ik erg fascinerend.
Sinds 5 jaar ben ik in stapjes steeds ‘extremer’ gaan leven. De televisie vloog de deur uit, eveneens als shampoo en ‘verzorgingsproducten’. Een rijbewijs, daar heb ik nooit de behoefte aan gehad. Ook begon ik steeds meer biologisch te kopen en ontmoette ik meer mensen die dezelfde idealen hadden. Rob Greenfield en No impact Man waren grote online inspiratiebronnen.
Tijdens het werken op biologische boerderijen in Costa Rica merkte ik hoe blij ik van een simpel leven werd. De was met de hand doen, eten uit de tuin, niet te veel moeten, niet te veel willen. Ik maakte tijdens mijn reis een lijstje met datgene wat ik wilde veranderen in Nederland. Eigenlijk ging het hele lijstje over zo zelfvoorzienend mogelijk leven. En zo geschiedde: terug in Nederland nam ik me voor niet meer te vliegen, niks nieuws meer te kopen, weinig afval te produceren en verder zo groen mogelijk te leven. De kleine stapjes heb ik overgeslagen en ik ben meteen aan de bak gegaan. Zo ontstond mijn blog ‘Groene Avonturen’, een plek om te delen, te inspireren en mezelf uit te dagen.
“Be the change you want to see in the world” is mijn ‘levensmotto’. Elke handeling, hoe klein ook, maakt een verschil.
Op mijn blog schrijf ik over hoe je een zo klein mogelijke voetafdruk kan krijgen. Dit laat ik zien door middel van mijn eigen en van het leven van anderen.
Groen eten is hier een groot onderdeel van: plantaardig, lokaal, onverpakt en biologisch. Sinds twee jaar heb ik mezelf geleerd welke wilde planten eetbaar zijn en geef ik hier wandelingen in.
Daarnaast heb ik een online cursus over lokaal eten ontwikkeld en heb ik samen met een vriendin Loka Loka opgezet, een digitale kaart waar meer dan 2000 duurzame adressen opstaan voor je lokale boodschappen.